… spoglądam na drogę do Betlejem i do światła Dzieciątka Jezus, a w mojej głowie spotkanie Mojżesza z faraonem Egiptu. Rozważam z Carlem Martinim w księdze Wyjścia rozdziały 5–11 i opuszczam rozdział 6 , który jest drugim opisem powołania Mojżesza. Opowiadanie biblijne jest długie, ale chcę się na chwilę zatrzymać nad aspektem „ludzkich relacji”. Zwracają moją uwagę dwie osoby: faraon i Mojżesz.
Biskup Miry święty Mikołaj w doświadczeniu dialogu z Bogiem odniósł zwycięstwo (przypomina to jego imię) dając siebie innym przez uczynki miłosierdzia – ewangeliczną miłość. Zaś papież Franciszek na zakończenie Jubileuszu Miłosierdzia powiedział dla mnie cudowne słowa: „ Dialog jest uczynkiem miłosierdzia”. … i właśnie teraz wyobraźmy sobiewstrząs Mojżesza, kiedy słyszy, że ktoś woła go po imieniu na pustyni. Ktoś kto go zna chce rozmawiać i woła: „ Mojżeszu, Mojżeszu” – Wj 3,4-6.
…w jednym z opowiadań o świętym Franciszku i jego stygmatach, znajdujemy opis: „ Kiedy święty kontemplował, cała góra była w ogniu”/…/, i krzak płonący dla niego to nie tylko krzyż Chrystusa, ale również ogień Ducha Świętego, który zapala Kościół, czyli Eucharystia – krzak gorejący naszego życia!
Czytam w Dziejach Apostolskich: „Po czterdziestu latach ukazał mu się na pustyni anioł Pański w płomieniu ognistego krzaku” /Dz 7, 30 /. Pytam siebie: Co jest charakterystycznego dla tego okresu życia ? To decydujący moment , w którym odkrywa Mojżesz Bożą inicjatywę w swoim życiu. Cudowne dotarcie do prawdy. Prawdy osobie samym ! Słowo klucz dla tego okresu życia to: „Odkrycie”.
Pierwszy okres życia Mojżesza to czas w którym słowo było na pierwszym miejscu. Dz 7,22b –„en de dunatos kai ergois”-„potężny był w słowie i czynie”. Także Pan Jezus jest przedstawiany w Dziejach Apostolskich /por. Dz 10,37-43/ - jako potężny w słowie i czynie. Słowo jest na pierwszym miejscu! Drugą część życia Mojżesza , kolejne czterdzieści lat można za Carlem Martinim nazwać czasem: „ wielkoduszności i niepowodzenia” oraz „ angażowania się i frustracji” /Dz 7, 23- 29/.