„Przyjdź Duchu Święty, do naszych serc i zapal w nich ogień Twojej miłości.
Daj nam łaskę kochającą i twórczą w czytaniu Pisma.
Spraw Duchu Święty, byśmy karmili się wydarzeniami Biblii i odzwierciedlali je w naszym życiu”.
Karl Rahner napisał, że „Każdy człowiek jest zdolny do prawdziwego doświadczenia Boga”.
Mając to na uwadze wędruję do księgi Dziejów Apostolskich, aby doświadczyć mojego celu we wspólnocie Kościoła, doświadczyć Boga w Kościele, właśnie teraz gdy tyle zamieszania i krytyki.
1. Obraz celu Kościoła w osobie Pawła Apostoła.
Dzieje Apostolskie ukazują obraz celu Kościoła, obraz tworzący się pośród dramatów, kryzysów i trudów codziennego życia.
Punkt mojego wyjścia to tekst :
Dz 28,23-31 > mowa o Żydach z Rzymu, którzy już raz spotkali się z Pawłem.
Ważne jest także zwrócenie uwagi na zakończenie tej księgi, pełne niepewności, co stanie się z Pawłem Apostołem, jak potoczy się proces, co stanie się z całą jego misją i wspólnotami w Kościele? Lubię ten półmrok, Paweł jest w więzieniu, proces się przedłuża i czuje się niepewność jutra…
Działalność Apostoła na dzisiaj to przebywanie w małym pomieszczeniu, w którym nie ma swobody poruszania się i rozmowy. Jest cały czas pod kontrolą. Jego goście są podzieleni, czasem skłóceni i nie wierzący. Jak oceniam tę sytuację z dzisiejszej perspektywy? Moje życie kończy się źle, mam wrogów, nie mam przyszłości i pojawia się okrutna pokusa : „Bóg mnie opuścił”.
Ale w lekturze opisu życia Pawła uderza mnie po pierwsze niesamowity fakt, że udaje mu się uniknąć uczucia zemsty i odwetu > 2Tm4,9-11a,14-16 !
Po drugie Apostoł w tej sytuacji przeżywa prawdziwą chwilę łaski > 2Tm4,17-18.
To według Carla Martiniego intuicja celu chrześcijanina w Kościele.
Człowiek opuszczony, samotny, czekający na wyrok, dostrzega królestwo Boga!
Paweł to chrześcijanin, który wyczuł cel Kościoła, który wyczuł sposób, w jaki sposób prawdziwie dokonuje się dzieło Boże. Jest to możliwość głoszenia Królestwa, nauczanie o Jezusie - „swobodnie i bez przeszkód” - przebywając w więzieniu, pod kontrolą i mówienie do niewielu osób, które go przychodzą odwiedzić i posłuchać. Oto chwila łaski Pana. Tak więc ta ostatnia strona Dziejów Apostolskich uczy mnie znaczenia umiejętności kontemplacji w sytuacjach bardzo niepewnych i bardzo negatywnych, takich jak dzisiaj.
2. Inne obrazy celu wspólnoty Kościoła.
I. Medytacja: Dz20,20-21,27,31.
> Duch każe Pawłowi mówić, błagać, zaklinać, wzywać i głosić.
II. Medytacja: Dz2,42.
> „Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach”.
Trwać, nie opuszczać, być cały czas sobą i nie udawać.
III. Medytacja: Dz9,31.
> „Kościół cieszył się pokojem… budując się i będąc w drodze”.
Imiesłowy greckie oikodomumene i poreuomene oddają wyjątkowy cel wspólnoty Jezusa!
Budując pokój, bojaźń Pana, pocieszanie udzielane przez Ducha Świętego, będąc w drodze do Boga.
Prawdziwa wspólnota Jezusa rozwija się na drodze pokoju.
IV. Medytacja: Dz5,40-42.
> Wytrwałość w głoszeniu Ewangelii i radość wspólnoty prześladowanej.
Mimo codziennych moich niepowodzeń, smutku, zmęczenia, krytyki, ataków i trudności mam uczyć się rozeznawania, co należy czynić, czego unikać, aby iść w dobrym kierunku.
Mam również na nowo odkrywać sposób, w jaki mam udział w celu wspólnoty Jezusa.
Niech Maryja będzie moją piękną przewodniczką : żyła w pokoju, wzrastała w wierze i nadziei, była pełna radości w Duchu Świętym i oddana woli Boga.
Ona z miłością przyłączyła się do swego Syna i z ufnością na Jezusa czekała. Czekała wytrwale!