Chcę zapytać Jezusa:
- Czy jest wrażliwy na przyjaźń?
- Czy czuje piękno przymierza przyjaźni?
- W jaki sposób doskonali się w przyjaźni?

Wędruję duchowo z Carlem Martinim i rozważam pięć kategorii tekstów biblijnych o przyjaźni „wyjątkowego” Człowieka.

1. Spotkanie
>Mk 10,17-22
To spotkanie Jezusa w drodze z młodym człowiekiem, który jest bardzo bogaty i lubi pytać – osoba zawsze przestrzegająca przykazania Mojżesza. Zadaje więc on pytanie:
„Co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?”
Zaskakuje mnie tekst:
I „wtedy Jezus spojrzał na niego z miłością” Mk 10,21.
Jest to szczegół niesamowity i nieoczekiwany, zapisany tylko w tej Ewangelii, a dla cudowny - Pan Jezus ma intuicję piękna i widzi głębię tego młodego człowieka oraz się wzrusza!
Zostaje tutaj pokazana darmowa miłość Pana Boga.
Tak na mnie patrzy Bóg – Pan i Mistrz Przyjaźni!
Powinienem w tym miejscu zapamiętać ważną myśl biblijną:
„Człowiek, który nie przyjmuje tego spojrzenia, który nie wie, że jest kochany, pozostaje nieszczęśliwy ponieważ nie zna swego powołania.”

2. Dom
>J 11,3-5
Ewangelia opowiada, że Łazarz jest chory i jego siostry Marta i Maria wysyłają wyjątkową wiadomość do Jezusa : „Panie, oto choruje ten, którego Ty kochasz” J11,3. Jest to dla mnie kolejne zaskoczenie, ponieważ wcześniej nie mówi się nic o Łazarzu. Nie wiemy kim on jest … a tu taka informacja. Pytam : Dlaczego Jezus go kocha? O co tutaj chodzi?
Łazarz z Ewangelii Jana jest dla mnie przecież postacią bez twarzy, ukazany jest jako okryty chustą!
Pojawia się w tym miejscu jeszcze druga wyjątkowa i cudowna wiadomość biblijna : Tym, co się tutaj liczy jest po prostu miłość Jezusa, fakt, że Jezus jest Przyjacielem Łazarza i nie tylko jego : „miłował Martę i jej siostrę” - liczy się cud Przyjaźni!
Widzę rozszerzenie się przyjaźni Jezusa i teraz mogę lepiej zrozumieć fragment z Ewangelii Łukasza
>10,38-42 Rodzinne odwiedziny w domu Marii i Marty, są zwyczajem Mistrza z Nazaretu oraz przyjaźń z trojgiem rodzeństwa jest przez Pana pięknie kultywowana!
Jezus dobrze się czuje wśród nich, jest gościem oczekiwanym, chętnie odpoczywa w ich domu i w tym domu przygotowuje się na swoje Misterium Paschy.
Betania – dom przyjaciół i Dom Przyjaźni!
W tym domu mogę pomyśleć o trzech czasach Pana Jezusa:
I. Czas dla Boga – modlitwa w długie noce;
II. Czas na działanie apostolskie – czas dla innych i potrzebujących;
III. Czas na przyjaźń – bardzo ważny czas!
Wszystkie one łączą się w cudzie wskrzeszenia Łazarza i wprowadzają Chrystusa w Jego Misterium Mortis, kapłani i faryzeusze przekonują się o konieczności zabicia Jezusa.
Mój Mistrz w tym domu pokazuje mi, że Jego przyjaźń jest wierna aż do końca!

3. Umiłowany uczeń
> J 13,23-26
W wydarzeniu zapowiedzi zdrady Judasza czytam:
„Jeden z uczniów Jego – ten, którego Jezus miłował – spoczywał na Jego piersi.” Wyjątkowa scena przypominająca mi z dzieciństw bliskie relacje rodzicielskie - pełne miłości. Między Jezusem i Janem istnieje przyjaźń pełna ufności bez żadnych tajemnic!

> J 19.26-27
Scena biblijna ukazująca wskazanie przez Pana ucznia, którego miłował w chwili decydującej – Oto Drzewo Krzyża : „Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i ucznia, którego miłował, rzekł do Matki : Niewiasto, oto syn Twój...”. Uderza piękno wartości tego tekstu, ponieważ Jan reprezentuje tutaj wspólnotę, która otrzymuje łaski płynące z Krzyża.

Wspólnota ta zostaje wprowadzona do samej głębi, do wydarzeń misterium Paschy, która zawiera wszystko to, co Jezus czyni dla świata.
Jest to znak, że przyjaźń nie pozostała na boku, lecz całkowicie weszła w dzieło Chrystusa – Wspólnotę Przyjaźni i Przyjaciół Pana!
Powraca ona w wydarzeniu zmartwychwstania.

> J 20,2-4
Maria Magdalena idzie do grobu Jezusa i zauważa, że kamień został odsunięty : „Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał...”.
Doświadczenie pustego grobu : „Ujrzał i uwierzył.” - przyjaźń silniejsza niż śmierć – powraca życie!

> J 21,7
Nad Morzem Tyberiadzkim w pewnym momencie na brzegu pojawia się Jezus i prosi o „coś” do zjedzenia. Następnie radzi ponownie zarzucić sieć, która wypełnia się mnóstwem ryb. I wtedy „powiedział do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował : „To jest Pan”!
Oto wspaniały okrzyk wiary – kerygmat przyjacielskiej wspólnoty.

> J 21,20-23
Koniec czwartej Ewangelii dotyczy przyszłości umiłowanego ucznia i wierności w przyjaźni. Te wszystkie teksty domagają się mojej kontemplacji, mogę prosić Pana, abym zrozumiał tajemnicę Jego miłości do tego ucznia. Trudno powiedzieć, dlaczego Jezus tak go ukochał. Jest on uczniem od pierwszej chwili, jest tym który zajrzał w głębię Serca Chrystusa i zrozumiał tajemnicę Jego Miłości – Człowiek Jezus ukochał ludzi Sercem Syna Bożego.
Jan żył tą Przyjaźnią, z której zrodziła się Ewangelia Miłości!

 4. Przymierze
> Łk 23,41-43
Wzruszający tekst, choć nie mówi wprost o przyjaźni, lecz wydaje się, że ona promienieje z niego wyjątkową siłą. Jezus na krzyżu, a obok Niego ukrzyżowani złoczyńcy. Jeden z nich złorzeczy Jezusowi, drugi choć cierpi udrękę agonii ma odwagę skarcić go i przypomnieć: „On nic złego nie uczynił.”
Podziwia Jezusa i zwraca się do Niego z ufnością, jak do przyjaciela :
„Jezu wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa.” … i słyszy odpowiedź Przyjaciela : „Dziś ze Mną będziesz w raju.”
Jest to wspaniałe przymierze przyjaźni zawarte w momencie śmieci na ołtarzu Krzyża!

5. Przykład miłości
> J13, 34-35
Jezus przedstawia Siebie jako przykład miłości „abyście się wzajemnie miłowali jak Ja was umiłowałem.”
Pytam siebie, czy ta miłość jest miłością przyjaźni?
Odpowiedź znajduję także u Jana

> J 15,1215
„Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś oddaje życie za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi Moimi, jeżeli czynicie to, co wam przekazuję.”
Cudowne i piękne Słowa – dla mnie!
Jest to wezwanie do wejścia w bogactwo przyjaźni Jezusa oraz do życia nią.

Pouczenia dla mnie :
- Przyjaźń jest darem Bożym, darmowym, to wyjątkowe misterium, które nie można zaprogramować. Dar ten otrzymujemy, gdy jesteśmy na niego przygotowani dobrocią serca, życzliwością, wyrozumiałością i humanizmem wobec drugiego.
- Przyjaźń jest piękna i dodaje smaku życia, oświetla je, ubogaca kontakty, przemienia osoby i ma ogromną wartość.
- Przyjaźń jest wiernością w próbach aż do śmierci, to trudny i rzadki dar, nie mogę go mylić z kolegowaniem się.
- Przyjaźń przekracza granice śmierci.

Najważniejsza informacja dla ucznia Pana - EUCHARYSTIA - to znak Przyjaźni.
W niej jest:
- wierność;
- wytrwałość;
-ryzyko życia;
-miłość wieczna.

Ostatnie pytanie:
Czy przyjaźń może być niebezpieczna ? Ludzkie doświadczenie odpowiada mi twierdząco. Wszystkie rzeczywistości tego świata są dwuznaczne, są medalem o dwu stronach. Mogę zmienić fałszywą przyjaźń na prawdziwą, przyjaźń konstruktywną na destruktywną, przyjaźń, która pomaga wzrastać na drodze wiary na przyjaźń, która hamuje i powoduje regres.
Przyjaźń domaga się rozeznania.
Biblia ukazuje mi różne stopnie przyjaźni i uczy bym przeżywał ją na wzór Jezusa w pełnym świetle – w otwarciu na innych.
Przyjaźnie, które pozostają tylko dla siebie, prowadzą do dwuznaczności, wywołują problemy i rodzą cierpienie!

Panie Jezu Ty mnie umiłowałeś i nazwałeś przyjacielem, daj mi zrozumieć Twoje Serce, pamiątkę Twojej śmierci, Twojej miłości, którą jest Eucharystia.
Daj mi żyć w Twojej przyjaźni i kochać zgodnie z Twoim przykładem… aż do śmierci…